و باز هم تمام شد...

روزهای پرهیجان و اضطرابی را پشت سر گذاشته باشی، شبهایی که به زور دو ساعتش را بخوابی و بقیه اش را تلاش کنی چشمان نیمه بازت را نبندی و به کارهای نی مه تمام رسیدگی کنی. آخر سر هم نیمه شب از فرط خستگی مجبور شوی سیستم را روی Hibernate خاموش کنی که فردا یادت نرود تا کجای کار بودی.

روزهایی که فکرت چندین جا باشد و ندانی کدام را باید زودتر به سرانجام برسانی، و آخر روز حرص بخوری علی رغم دویدن هایت باز هزار کار نصفه مانده.

دغدغه های دیگرت که گفتنی نیست و فقط خودت و خدا میدانید و خدا خدا گفتن و دل دل کردن هایت... ته دلت قرص باشد که خدا ناامیدت نمی کند اما باز نگران باشی و دلت آرام نگیرد.

همه اینها امروز، به یکباره تمام شد و باز زندگی ریتم آرامش را هر چند برای مدتی کوتاه به تو نشان می دهد و تو هم زود خسته می شوی و دلت برای چه کنم چه کنم هایت تنگ می شود.

و حالا... فقط می مانی و دغه غه ات و خدایت و راز و نیازت با او...

برایم دعا کنید...