غرق مستی سحر

وقت سحر است خیز ای مایه ناز

  نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز^*

سحر بعد از شب قدر، بعد از دعا و استغفار،

می چسبد سبکی و آرامشش،

گویی خالی از هر سنگینی گناهی،

تولدی دوباره ...

به خود قول میدهی این تازگی  و سبکی را هر طور شده حفظ کنی

قول میدهی گناهان گذشته را دیگر تکرار نکنی و...

خدا کند یادمان نرود... و مثل سالهای پیش بعداز ماه رمضان همه این ساعات و لحظات ملکوتی را فراموش نکنیم...

.

.

.

این سحرم به یادماندنی ترین سحر شش سال اخیرم بود

چون تو بودی... آمدی و نشستی... و من خیره در نگاهت،  هوایی که نفس کشیدی را نفس کشیدم، و غرق مستی این سحر زیبای فراموش ناشدنی، خدا را شکر گفتم و در دل  آرزو کردم تکرار سحرهای  سالهای دور را...

سحرهای با تو را.... چقدر دوست میداشتم...

* خیام