تسلیت، آقا!...

دلم هوای حرمت دارد امشب، آقایم! آقای مهربانم! میدانم امشب عزاداری، دلت آتش گرفته، دلت در نینواست و ماتم جدّت را داری، ماتم عمه را، عمو را، طفلان را، در دل داری...

بارگاهت سیه پوش است، زائرانت همه به حرمت پناه آورده اند تا شاید این غم عظیم را در کنارت راحتتر تاب بیاورند...

دلم صحنت را می خواهد، تا مأمنی باشد برای قلب آواره ام، گنبد طلایت را می خواهد، تا خورشید روز عاشورا به یاد بیاورم، سقاخانه ات را می خواهم تا بلکه عطش سینه ام را مرحمی باشد... آقایم، مولایم، لازم است امشب تسلیت گویمت...