یه حس شیرین!
هیچ حسی بهتر از این نیست که یک مربی یا معلم یا استادی، بعداز یه مدتی شاگردش رو ببینه و اون شاگرد به یه جایی رسیده باشه و موفقیتی رو کسب کرده باشه... چقدر لذت بخشه این لحظه...
امروز من اون لحظه رو تجربه کردم و کسی رو ملاقات کردم که دو سه سال پیش کار آموزم بود و حالا برای خودش کارگردان فیلمهای کوتاهه و فیلم میسازه...
امروز من باید شخصی رو به عنوان بازیگر بهش معرفی می کردم و قرار ملاقاتی داشتیم و پس از حدود سه سال این دیدار برام خیلی جالب بود...
بخصوص وقتی که می دونی او با وجود مشکلات فراوان تونسته این موفقیت رو کسب کنه و به اون ارزش و مقام اجتماعی که باید برسه رسیده. این حس خیلی فراتر میشه. اونوقته که آدم به وجود همچین کسایی افتخار می کنه و اینکه او هنوز تو رو فراموش نکرده و برات احترام قائله، بخود می بالی.....
آقای کارگردان!... امیدوارم روزی برسه که کارگردان پرفروش ترین فیلم سینما بشی...
.... ببخشید
امیدوارم همیشه شاهد موفقیت شاگردات باشی چون حس فوق العاده ایه و یه معلم فقط میتونه درک کنه.همه شاگردای یه معلم مث بچه هاشن و اون عاشق بچه هاشه.جنسیت هم سرش نمیشه.تا این عشق و رابطه شاگرد و استادی که جنس این عشق زمینی نیست بینشون پیش نیاد نمیتونه بیان خودشو انتقال بده.
هم برای خودت،هم برای تک تک شاگردات آرزوی موفقیت بیش از پیش رو دارم.