بانوی دو عالم

یه روز یه باغبونی ، یه مرد آسمونی
نهالی کاشت میون باغچه مهربونی
می ‌گفت سفر که رفتم یه روز و روزگاری
این بوته یاس من می مونه یادگاری

هر روز غروب عطر یاس تو کوچه‌ها می‌پیچید
میون کوچه باغا ، بوی خدا می ‌پیچید
هر روز غروب عطر یاس تو کوچه‌ها می‌پیچید
میون کوچه باغا ، بوی خدا می ‌پیچید

اونایی که نداشتن از خوبیا نشونه
دیدن که خوبی یاس ، باعث زشتیشونه
عابرای بی‌احساس پا گذاشتن روی یاس
ساقه‌هاشو شکستن آدمای ناسپاس

یاس جوون بگمون ، تکیه زدش به دیوار
خواست بزنه جوونه ، اما سر اومد بهار
یه باغبون دیگه شبونه یاس رو برداشت
پنهون ز نامحرما تو باغ دیگه‌ای کاشت

.

.

.

بانو جان!... چه زجرها که نکشیدی... چه رنج ها که نبردی... چه مصبیت ها  که ندیدی... و چه مظلومانه رفتی.....

بانو جان!... ای کاش تمام بانوان و دختران ما به معرفتت می رسیدند، و سعی میکردند گوشه ای از زندگیت، رفتارت، بزرگواریت را سرلوحه قرار میدادند... اونوقت دنیای ما ناب ترین دنیای عالم میشد......

بانو جان!... شفاعتت را میخواهیم........