آغازی دگر

تو زندگی...

یاد گرفتم وقتی راهی رو رفتم و به هر دلیلی از ادامه راه بازداشته شدم، به دید شکست نگاهش نکنم و از پا ننشینم.

یاد گرفتم اگر شده اون راه رو برگردم و راه جدیدی رو امتحان کنم و با عزمی جزم تر از پیش به راهم ادامه بدم.

یاد گرفتم هیچوقت از امتحان کردن راههای جدید نهراسم و هرچه فکر کنم درست تره با توکل به خدا انجامش بدم، و ایمان داشته باشم که خدا کمکم می کنه، اگر چه در ظاهر اینگونه نیست...

یادگرفتم که مطمئن باشم خدا همیشه همراهمه و اگر تو رسیدن به جایی به مقصد نرسیدم، مطمئناً به صلاح من نبوده و خیر و صلاح من توی یه راه دیگه مقرر شده و حکمتی داره این نرسیدن ها!

حالا! من دقیقاً در ابتدای راه جدیدی هستم که با امید به خدا و توکل به او شروعش کردم. و می خوام با انرژی تمام تا آخرش برم، تا تَهِ تَهـِش!...

دعام کنید....

 

پی نگاشت:

1-    وقتی دوستی نزدیکته، تو همین شهر و دیار، هرچند فرصت دیدارشو نداری، دلت قُرصه که هست... ولی وقتی میشنوی که میخواد بره یه جای دور، هر چند برای مدتی، یهویی دلت خالی میشه... تهی میشی...

 

2-    بوی خوشی میاد،

بوی بهشت!...

اصلا باورم نمیشه...

یعنی میشود که بشود؟؟؟...

 

3-      این روزها پر از حسهای گوناگونم....... خـــــوب... بـــــد...

4-      دوباره دانشجو شدن هم عالمی داره.... حسی شیرین....